فرآیند استخراج طلا با جذب سیانید – کربن یکی از مهم‌ترین روش‌ها در فرآیند سیانیداسیون طلا تبدیل شده‌است. در دهه 1970 تحقیقاتی در زمینه واجذبی کربن باردار شده با طلا و احیای کربن طلازدایی شده به منظور بازیافت کربن فعال و استفاده مجدد از آن انجام گردید. امروزه روش CIL به دلیل سرمایه‌گذاری و هزینه‌های عملیاتی پایین و امکان فرآوری کانسنگ‌های با عیار پایین، اصلی‌ترین روش در پرعیارسازی طلا میباشد.
از آنجایی که چگالی کانی‌های طلا بسیار بیشتر از کانی‌های گنگ است، کانسنگ‌های طلای حاوی طلای گرانولار باید به روش ثقلی فرآوری شوند. جدایش ثقلی اساسی‌ترین روش برای پرعیارسازی طلای نوع پلاسری است و همچنین برای بازیابی طلای درشت دانه از ذرات مونومر قبل و بعد از فلوتاسیون یا لیچینگ کانی‌های طلای رگه‌ای استفاده می‌شود.
خواص شيميايي طلا بسيار پايدار است ولي اين ويژگي را دارد كه در محلول آبي سيانيد پتاسيم (سديم) و هوا وارد شده و طلا به سيانيد محلول تبديل شود. روش سیانیداسیون طلا فرآیند استخراج طلا با استفاده از سیانید به عنوان عامل لیچ است. فرآیند سیانیداسیون طلا روش اصلی مدرن استخراج طلا از کانی‌های طلادار است.
فلوتاسیون گسترده‌ترین روشی است که در فرآوری کانسنگ طلا به کار می‌رود. این روش اغلب برای پرعیارسازی کانی‌های سولفیدی با قابلیت شناورسازی بالا استفاده می‌شود. فرآیند فلوتاسیون پرعیارسازی طلا در کانی‌های سولفیدی را به حداکثر رسانده، باطله‌ها را مستقیماً به سد باطله منتقل کرده و هزینه بهره‌وری پایینی دارد. عوامل موثر بر فلوتاسیون عبارتند از: نسبت نرم‌کنی آسیا، غلظت پالپ، مقدار مواد شیمیایی مصرفی، زمان شناورسازی و غیره. معمولاً این شرایط توسط آزمایش‌های پرعیارسازی و تجربه عملی تعیین می‌شود.