تیکنرها
اکثر فرآيندهاي فرآوري در انتهاي مسير داراي مرحله‌اي به نام آبگيري هستند و در حالت کلي، فرآیندهای آبگيري به سه مرحله تقسيم‌بندی مي‌شوند:
- ته‌نشینی / فرونشست ذرات جامد (تیکنرها – Thickeners)
- فيلتراسيون (فیلترها – Filters)
- خشک کردن به کمک گرما (خشک‌کن‌ها – Dryers)
ته‌نشینی، کارآمدترين روش براي جدايش ذرات جامد از مايع است، به خصوص زمانیکه تفاوت زيادي بين چگالي جامد و سیال وجود داشته باشد. با این وجود، در اغلب عمليات فرآوری مواد معدنی، آبگيري شامل ترکيبي از روش‌هاي ته‌نشینی و فیلتراسیون می‌باشد. وظايف کلي تيکنرها شامل موارد زیر است:
- کنترل غلظت/درصد جامد پالپ برای جریانهای پایین دستی تولید کارخانه‌ها
- آبگيري (افزايش درصد جامد) پالپ قبل از فرآیندهای فيلتراسيون
- بازيابي آب و استفاده مجدد بعنوان آب فرآیند در خطوط تولید
- تصفيه آب از طریق حذف املاح و کاهش میزان سختی آب (کلاریفایر)
مهمترين عامل در انتخاب تيکنرها، سطح مورد نیاز جهت ته‌نشست ذرات است. سطح تيکنر به عواملي مانند دبي ورودي مواد، غلظت پالپ ورودي و خروجي و سرعت ته‌نشيني ذرات جامد بستگي دارد.
اجزاء/پارامترهای اصلی تيکنر نیز شامل تانک/بدنه (فولادی یا بتنی)، چاهک خوراک‌دهی (Feed-Well)، پارویی تخلیه مواد جامد (Rake)، سیستم نیروی محرکه (Drive) و پل ارتباطی بدنه و مرکز تیکنر (Bridge) می‌باشد. شکل زیر شمای کلی تیکنر و اجزای تفکیکی آنرا نشان می‌دهد.
دو سيستم کنترلي مورد استفاده براي حفظ عملکرد ته‌نشینی ذرات جامد در داخل تيکنرها شامل موارد زیر می‌باشد:
- حفظ ميزان ذرات جامد رسوب کرده با تغيير نرخ خروجي ته‌ريز
- حفظ سطح ذرات جامد رسوب کرده با تغيير نرخ فلوکولانت
کنترل سيستم عملکردی در تيکنرها باعث دستیابی به شرایط بهینه زیر می‌گردد:
- ميانگين چگالي بالاتر پالپ مواد جامد در جریان ته‌ريز
- کاهش میزان مصرف فلوکولانت جهت ته نشین نمودن ذرات جامد
- کنترل چگالي سازگار (ایجاد شرایط پایدار و مستمر ته‌نشینی ذرات جامد)